Γεφύρι , γεφυράκι ολημερίς σε κτίζανε
τη νύχτα γκρεμιζόσουν
Στο φως του ήλιου έλαμπες
Στο φως του φεγγαριού εδάκρυζες
Γιατί νάχεις δυο ψυχές
Τη μέρα να χαμογελάς
Τη νύχτα να σιγοκλαίς
Μήπως έφταιγε ο Πρωτομάστορας
που σε σχεδίασε και σ’ έφτιαξε
Μήπως έφταιγαν οι άνθρωποι
που άλλοτε σου γέλαγαν
και άλλοτε σου θύμωναν
Μήπως έφταιγε η πολυκάμαρη ψυχή σου
που όλες τις χαρές και τις λύπες
που κυλούσαν μέσα στα γάργαρα νερά
του ατέλειωτου ποταμού των συναισθημάτων
εσύ τ’αγκάλιαζες χωρίς να σκέφτεσαι στιγμή
τις πληγές που θα σου χάραζαν…..
Γεφύρι , γεφυράκι ολημερίς σε κτίζανε
τη νύχτα γκρεμιζόσουν
Στο φως του ήλιου έλαμπες
Στο φως του φεγγαριού εδάκρυζες
Γιατί νάχεις δυο ψυχές
Τη μέρα να χαμογελάς
Τη νύχτα να σιγοκλαίς
Μήπως έφταιγε ο Πρωτομάστορας
που σε σχεδίασε και σ’ έφτιαξε
Μήπως έφταιγαν οι άνθρωποι
που άλλοτε σου γέλαγαν
και άλλοτε σου θύμωναν
Μήπως έφταιγε η πολυκάμαρη ψυχή σου
που όλες τις χαρές και τις λύπες
που κυλούσαν μέσα στα γάργαρα νερά
του ατέλειωτου ποταμού των συναισθημάτων
εσύ τ’αγκάλιαζες χωρίς να σκέφτεσαι στιγμή
τις πληγές που θα σου χάραζαν…..