Αχ….τι μου θυμισες……
Καλοκαιρι του ’74……Καθομουν σε μια κορφουλα ,….απεναντι…… Τρικωμο Γρεβενων…..Μας χωριζε μια χαραδρα…..Κι ελεγα «….ενα βημα ειναι , ενα σαλτο , μια ανασα ως την Αετοφωλια , τον Ζιακα , το απατητο το Σπηλαιο….» Κι επειτα , φωναζα με ολη την δυναμη που μπορουσαν να βγαλουν τα πνευμονια μου ….: «Έιιιιιιιιιι……» , και ξαλαφρωνα .
Τι ομορφια….Δακρυζα τοτε….
Δακρυσα κι αποψε που το ξανάδα….
Σ’ευχαριστω .
Μέσα στο ημισκόταδο, παρουσιάζονται οι θαμπές ακτίνες του ήλιου
Μέσα απ’τα σύννεφα , ξεχύνονται τα ημιδιάφανα πέπλη του φωτός
Για να φωτίσουν τα σκοτάδια της γης
Της γης που στέκεται και θωρεί τον ουρανό
Τον ουρανό που θα της φέρει τη γνώση
Τη γνώση του φωτός που θα διαλύσει
τα σκοτάδια της ψυχής της.
Αχ….τι μου θυμισες……
Καλοκαιρι του ’74……Καθομουν σε μια κορφουλα ,….απεναντι…… Τρικωμο Γρεβενων…..Μας χωριζε μια χαραδρα…..Κι ελεγα «….ενα βημα ειναι , ενα σαλτο , μια ανασα ως την Αετοφωλια , τον Ζιακα , το απατητο το Σπηλαιο….» Κι επειτα , φωναζα με ολη την δυναμη που μπορουσαν να βγαλουν τα πνευμονια μου ….: «Έιιιιιιιιιι……» , και ξαλαφρωνα .
Τι ομορφια….Δακρυζα τοτε….
Δακρυσα κι αποψε που το ξανάδα….
Σ’ευχαριστω .
Μέσα στο ημισκόταδο, παρουσιάζονται οι θαμπές ακτίνες του ήλιου
Μέσα απ’τα σύννεφα , ξεχύνονται τα ημιδιάφανα πέπλη του φωτός
Για να φωτίσουν τα σκοτάδια της γης
Της γης που στέκεται και θωρεί τον ουρανό
Τον ουρανό που θα της φέρει τη γνώση
Τη γνώση του φωτός που θα διαλύσει
τα σκοτάδια της ψυχής της.
@silia,εγώ σ’ ευχαριστώ που μοιράστηκες τις αναμνήσεις σου στο blog μου.
Μου θύμισες και κάτι ακόμα με το Σπήλαιο…αύριο όμως
@mikrimarika,ότι και να πω είναι λίγο,απλά σε ευχαριστώ και πάλι